Nesta segunda publicación veremos os diferentes xeitos que ten de cambiar unha persoa para converterse en lobishome.
Non vos perdades ningún dos artigos, 3ste é o esquema dos artigos tratados:
-
A LICANTROPÍA, OS LOBISHOMES E O LOBO DA XENTE
-
QUE É A LICANTROPÍA?
-
TRANSFORMACIÓN EN LOBISHOME
-
ORIXE MITOLÓXICA DA LICANTROPÍA
-
CAUSAS NATURAIS DA LICANTROPÍA
-
MAPA DOS CASOS DE LICANTROPÍA
-
SOLUCIÓNS DA LICANTROPÍA
-
ARTIGO COMPLETO: A LICANTROPÍA, OS LOBISHOMES E O LOBO DA XENTE
TRANSFORMACIÓN EN LOBISHOME
A transformación en lobo, lobishome, lobo da xente ou como queiras chamarlle ti mesmo, cambia segundo as fontes mitolóxicas das que se beba. Dentro da mesma mitoloxía, como a mitoloxía tradicional galega, a transformación prodúcese de diferentes xeitos. Nalgúns casos, coa chegada das noites, as persoas que padecen esta enfermidade senten unha necesidade irrepresible de ir á montaña. Acostan e comezan a rodar nun barro ou orballo que caeu na herba. Ao intentar erguerse, non poden. Andan por catro patas. Nalgúns casos da mitoloxía galega, a persoa afectada por licantropía quítase a roupa antes de rodar no chan. Outra forma de transformarse en mitoloxía galega e que comparte con a mitoloxía nórdica entre outras, é a través do uso de peles de lobos. É nesta última mitoloxía onde este poder non se limita aos lobos, senón que tamén se estende a outros animais como o oso, cuxa transformación consiste en poñer estas peles enriba. Esta transformación adoita ter forma de hiena en mitoloxía africana. Se ten unha forma de can, chámase Kuantropia e se ten unha forma de vaca, chámase Boantropía. Como comentamos brevemente sobre a mitoloxía nórdica, as relixións xamánicas das Américas tamén comparten a crenza de que o corpo humano podería converterse noutro animal, tanto por mutación do propio corpo coma co uso da pel ou transferir a súa alma a outro ser. Isto, á súa vez, lémbranos dalgún xeito a algúns dos casos de mitoloxía india. Noutras mitoloxías europeas, como mitoloxía anglosaxona ou mitoloxía francesa, a transformación nun lobo prodúcese despois de mergullarse nalgunha fonte ou lago. Volvendo á mencionada mitoloxía nórdica, dise que os ollos do lycantrope manteñen o seu aspecto orixinal como persoa, como se fose a versión nórdica do dito: “ Os ollos son o reflexo da alma”.
Frecuencia e tempo de transformación
As frecuencias de transformacións tamén difiren segundo as fontes. Nalgúns casos sofren transformación cada lúa chea. Noutros casos, a transformación prodúcese durante a lúa minguante, cunha duración de unha a dúas horas. Pero hai moitas máis casuísticas. Na mitoloxía polaca, a ira do lobishome aparece dúas veces ao ano: a mediados do verán e no Nadal. Segundo se comenta o francés Jean Grenier, a frecuencia de transformación depende do día. Todos os luns, venres e domingos os afectados sofren a transformación. Non obstante, os outros días, só o sofren unha hora despois do solpor. Hai incluso historias nas que os licántropos poden entrar neste estado cando queiran e deixalo do mesmo xeito. Enlazando co último caso da frecuencia das transformacións, cuxa frecuencia é a desexada polo titular da maldición, comentamos agora a duración da transformación, que tamén foi segundo o desexo do licántropo. A duración da transformación dunha hora a doce días, pero hai relatos que falan de anos. Este tipo de transformacións depende da mitoloxía e incluso dentro da propia mitoloxía pode variar de historia a historia. Temos o caso comentado recentemente comentado de francés Jean Grenier, a duración foi diferente segundo o día da semana: vai entre a hora e toda a noite. Hai casos nos que a transformación dura toda a noite e outros, pola contra, que a transformación é durante o día. Este último, de historias procedentes da mitoloxía nórdica, só pode recuperar a súa forma orixinal durante a noite. Coméntase nas nosas referencias que hai información do Medievo en que a transformación nunha besta durou ata que a pel do lobo desapareceu e a forma humana reapareceu o décimo segundo día. Tamén na Idade Media, dicíase que unha multitude de persoas transformáronse en lobos en diferentes partes de Europa durante a noite do festivo da Natividade e atacaban aos gandeiros e a calquera persoa que atopasen.
Descrición
Para a descrición do lobishome tampouco hai descrición uniforme. Coméntase que hai casos de licantropía, os máis próximos ao canibalismo, que as persoas conservan a súa forma humana. Estes nalgúns casos están relacionados, se se pode dicir así, co vampiro. Tamén está asociado a fantasía ou alucinación do licántropo. Noutros casos, a descrición é a do lobo. Noutras palabras, o corpo da persoa permanece baleiro e o seu espírito entra no animal ou transfórmase nun lobo, ás veces usando a pel de lobo. Noutros casos, o tamaño é moito maior que o do lobo e a fisionomía conserva máis semellanzas coa humana.
Capacidades
As habilidades ou poderes dados aos lobishomes son similares en moitas mitoloxías, pero varían o suficiente para ser considerados diferentes, incluso dentro dela. Para mitoloxía nórdica, teñen as capacidades do animal e da persoa. Na mitoloxía galega, o lobo da xente ten a capacidade de mandar aos lobos. Son capaces de liderar grandes mandas para alcanzar os seus intereses e son incluso capaces de controlalos volvendo á súa forma humana. Licántropos, homes-lobos e lobishomes poden resultar feridos e incluso morrer cando están convertidos en lobos. Dise na mitoloxía francesa e na mitoloxía nórdica que o lobishome recupera o seu estado normal despois de ser ferido ou ao final da vida. Ao descubrir a súa identidade, unha gran desgraza recae sobre a familia. Non todas as mitoloxías comparten esta transformación coa forma orixinal ao resultar feridas. O que se pode intuir dalgunhas das historias é que estas criaturas teñen unha gran capacidade para soportar golpes e incluso disparos.
Ataque
Os ataques dos lobishomes tamén son diversos, seguindo a tónica de todo o que se refire ao mundo da licantropía. Os ataques poden ser de día e de noite, dependendo do tipo de transformación. As vítimas dos ataques son animais de ovellas e gando vacún, cans e incluso persoas. Fálase de ataques solitarios de homes-lobos, pero tamén de ataques conxuntos de lobishomes e grandes mandas de lobos liderados polo lobo da xente (o licántropo). Por algunha forza imparable, os lobishomes lanzábanse ás súas vítimas, destrozábanas coas uñas e os dentes e acaban por devoralas.
Despois da transformación
Despois de sufrir as transformacións, moitos dos afectados sofren indisposición durante días. Estes sofren grandes esgotamentos e case non poden mover as mans nin os pés. En algúns casos, coméntase que a fisionomía humana dos licántropos está afectada, tendo as mans moi anchas e dedos curtos. Ademais, adoitan ter algo de pelo nos ocos das mans.
A TÚA COLABORACIÓN
Se hai algunha información extra e documentada que nos pode transmitir será benvida. Ademais, se tes información que non coincide coa que temos aquí, fainos saber. Intentamos ter información precisa e por iso sempre deixamos as nosas referencias. Temos algúns lugares que non puidemos localizar no mapa e que aparecen as referencias que usamos, podes axudarnos a atopalos? Sloyakians, Tscheita, Chastel Charnon, Omeissen, Unterelsas, La Pouppe (Athume), Caude, Espagny e río Marram.
Casos abertos:
- Que son as “nacións arias“?
- Que é a “Ossaryan race” que aparece no libro O libro dos lobishomes?
- Quen son os “White Russians“?
- Onde está o “Río Marram“?
- Cando e quen introduce o concepto de balas de prata ?
AXÚDANOS A SEGUIR ESCRIBINDO
Para aumentar a calidade das nosas publicacións necesitamos máis tempo. Podes axudarnos mercando través de Amazon. Deixámosvos os seguintes que poden resultar útiles e interesantes:
REFERENCIAS
Zeus y Licaón: El Origen del Hombre Lobo – Mitología Griega – Mira la Historia
Wikipedia Français -Bête du Gévaudan Milenio 3 – Bestias Misteriosas
Folklore Classics – The Book of WERE-WOLVES – Sabine Baring-Gould
