O Goberno moderado presentou o 21 de marzo de 1840 o Proxecto de lei de organizacións e atribucións de os Concellos, con el os liberais moderados aspiraban a que os alcaldes non fosen nomeados por elección popular, senón polo Rei ou xefe político da provincia, xa que quen controlaba os concellos obtiña vantaxe en as eleccións xerais, os liberais progresistas temían perder o control que esperaban sobre os concellos.
A Lei foi sancionada pola Rexente María Cristina de Borbón Dos Sicilias o 14 de xullo e publicada o 21 de xullo de 1840 malia vulnerar o artigo 70 da Constitución de 1837.
O 1 de setembro de 1840 estoupan revoltas populares en toda España por instigación dos progresistas. En Madrid establécese a Junta de Gobierno Provisional, presidida polo Concello, El Pueblo e a Milicia Nacional, quen tomaron as armas, xurando non deixalos ir ata que a Raíña Gobernadora derrogase a Lei de Concellos e disolvese as Cortes.
A Declaración liberal do xeneral Baldomero Espartero, do 7 de setembro de 1840, onde o Xunta Central de Goberno presidida por Vicente Ramón Alsina Selisis, fillo do empresario catalán Antonio Alsina de Arenys de Mar.
O 13 de setembro de 1840, constitúese a Xunta de Goberno Provincial de Lugo polos progresistas da devandita cidade presidida por José Ramón Becerra Llamas (Navia de Suarna 1775 – Lugo 1870), quen, seguindo o exemplo da Junta de Madrid, procedeu a depurar os moderados das cargas públicas. Así mesmo, constituíronse xuntas locais en Mondoñedo, Ribadeo, Viveiro e Monforte e Sarria na provincia de Lugo.
O 19 de setembro, a Junta Provisional de Goberno da Provincia de Madrid puxo as condicións para que a rexedora María Cristina depoña as armas
O 20 de setembro de 1840, por Decreto da Junta Provisional de Goberno da Provincia de Madrid, os moderados foron expurgados, eliminándoos dos cargos públicos. O devandito Decreto foi publicado pola Gaceta de Madrid o 21 de setembro de 1840.
As xuntas creadas nas demais provincias, entre elas a de Lugo, pretendíanse subordinar á Xunta Central de Galicia constituída o 27 de setembro, que tivo unha curta existencia, xa que os decretos da Rexencia do 13 e 14 de outubro ordenaron o cesamento de todos eles e a renovación das deputacións provinciais.
Tamén polo Decreto do 11 de outubro de 1840, as Cortes foron disoltas, aínda que as súas sesións foron suspendidas o 25 de xullo debido aos cambios ministeriais da Raíña Gobernadora. Ao día seguinte María Cristina negouse a asinar o manifesto proposto pola Xunta de Goberno Provisional e o día 17 dende Valencia exiliouse en Francia, deixando en España a súa filla menor, a raíña Sabela II.
Máis información sobre os periodos relacionados:
-
- REXENCIA DE MARÍA CRISTINA
- Primeira Guerra Carlista
- Inestabilidade política: varios gobernos
- Constitución de 1837
- Revolucións durante a Rexencia de María Cristina
- REINADO DE SABELA II
- Década moderada
- Xuntas Revolucionarias en Galicia
- Revolucións durante o reinado de Sabela II
- Constitución de 1845
- REVOLUCIÓN LIBERAL GALEGA DE 1846
- REXENCIA DE MARÍA CRISTINA
Índice:
-
- REXENCIA DO XENERAL ESPARTERO
- Revolucións durante a Rexencia de Espartero
- REXENCIA DO XENERAL ESPARTERO
O 17 de outubro de 1840, coa rexente María Cristina de Borbón e Dos Sicilias no exilio, comeza a Rexencia do xeneral Joaquín Baldomero Fernández Espartero Álvarez de Toro.
1841 | Eleccións Generales Convocados polo General Espartero o 21 de diciembre del 1840 |
1841 | Cortes que convocó el Regente Espartero |
1841 | Legislatura 1841 |
1841 | Legislatura 1841-1842 |
1842 | Cortes Pechadas por Decreto |
1842 | Inicio Cortes: El 14 de noviembre de 1842 se dio principio a las sesiones de las Cortes correspondientes a la Legislatura de 1843. |
1842 | Legislatura 1842 |
O 13 de outubro, Baldomero Espartero suspendeu a aplicación do Lei de Concellos, aprobada nas Cortes e sancionada pola Coroa e por Decreto do 14 dese mes. Dispúxose que as novas Cortes se reúnan o 1 de marzo de 1841.
Nesas Cortes, en sesión do 10 de maio de 1841, Baldomero Espartero, como Rexente do Reino, xurou a Constitución de 1837 e lealdade á raíña Sabela II.
Os 22 e 23 de xullo de 1843, o xeneral Ramón María Narváez enfrontouse ás tropas esparteristas dirixidas polo xeneral Antonio Seoane en Torrejón de Ardoz (Madrid). Ao comezo da batalla, as tropas de Seoane amotináronse, pasando ao inimigo, o que determinou o triunfo definitivo do Pronunciamento e, en consecuencia, o fin da Rexencia de Espartero, quen en unión dos seus partidarios partiu para o exilio a Londres do Porto de Santa María o 30 de xuño de 1843.
REXENCIA DE ESPARTERO: Revolucións durante este período
Durante a Rexencia de Espartero tamén eran habituais a inestabilidade política e os pronunciamentos.
Entre os días do 27 de setembro ao 7 de outubro de 1841, o Pronunciamento militar de os moderados promovidos e subvencionados desde París pola antiga Rexente do Reino María Cristina de Borbón tivo lugar, que pasou a ser coñecido como o Pronunciamento de outubro de 1841 , xa que os seus principais actos tiveron lugar ese mes na Vila e Xulgado.
O Pronunciamento tivo dúas fases e desenvolveuse en distintos puntos xeográficos; o 27 de setembro levantouse en Pamplona Leopoldo O’Donnell Jorris; o 4 de outubro Gregorio Piquero Argüelles e Manuel Montes de Oca en Vitoria.
Un suceso especialmente grave foi o acontecido o 7 de outubro de 1841. Neste evento Diego de León e Navarrete, Manuel de la Concha e Juan González de Pezuela asaltou o Palacio de Oriente en Madrid coa intención de secuestrar á raíña Sabela II. A finalidade do Pronunciamento explícao Diego de León nunha carta dirixida ao Rexedor do Reino o 13 de outubro de 1841 na Casa de Correos de Madra.
rir:
… Sr. Don Baldomero Espartero. Querido señor,
Enviándome S.M. A Raíña Gobernadora do Reino, Doña María Cristina de Borbón, para que lle devolva a súa autoridade usurpada e pisoteada como consecuencia de feitos que, por consideración por vostede, abstereime de calificar…
Como xustificación do pronunciamento afirmouse que a raíña Sabela II fora secuestrada polos progresistas ao confiar a súa formación ao avogado político e diplomático Agustín Argüelles Álvarez e a Juana María de la Vega Martínez, condesa de Espoz y Mina, que foi a muller do militar Francisco Espoz y Mina, escritor e destacada activista do liberalismo progresista que converteu a súa casa da rúa Real da Coruña, onde se celebraban tertulias, no santuario da causa progresista.
Do 27 de maio ao 30 de xullo de 1843 levouse a cabo o chamado pronunciamento do xeneral Ramón María Narváez, líder do Partido Moderado, quen, xunto con outros soldados afíns, regresou do exilio en París, vía Valencia, ao que o levou a súa participación no Pronunciación de outubro de 1841.
Narváez pronunciouse contra o Rexente Baldomero Espartero e a súa camarilla de Ayacuchos, nome que reciben os seus compañeiros de armas cos que loitou no Perú. Os moderados lideraron o levantamento militar coa colaboración dos progresistas, entre eles o xeneral Francisco Serrano y Domínguez (San Fernando, Cádiz 1810 – Madrid 1885).
O pronunciamento comezou o 27 de maio de 1843 en Reus cando os militares progresistas Juan Prim y Prat e Lorenzo Milans del Bosch, logo Barcelona e todo o Levante levantáronse en armas, Sevilla, bombardeada polo Xeneral Van Halen estendendo o pronunciamento por toda España.
AXÚDANOS A SEGUIR ESCRIBIENDO
Para aumentar a calidade das nosas publicacións, necesitamos máis tempo. Podes axudarnos comprando a través destas ligazóns de Amazon. Deixamos o seguinte que pode ser útil e interesante:
REFERENCIAS
- HISTORIA DO MUNDO CONTEMPORÁNEO. 1 Bachillerato. Coord Eugenio García Almiñana. ECIR Editorial.
- HISTORIA 4º: Ciencias Sociales. M. Burgos, J. Calvo, M. Jaramillo, S. Martín. Editorial Anaya.
- Sermos Galiza: Vía Galega difunde un vídeo da Revolución Galega de 1846
- El Ideal Gallego: Los mártires de Carral que se alzaron en La Coruña
- La Voz de Galicia: Un revolucionario de 1846 en Corcubión y Cee: Hermógenes Villanueva
- Galicia Latina: La revuelta de 1846
- Eco Republicano: Los Mártires de Carral, 26 de abril de 1846
- ABC: El mito nacionalista de Carral
- Terra e Tempo: Historia e mito
- Cultura galega: Ramón Rúa Figueroa. Enxeñeiro de minas e membro da xeración provincialista de 1846
- Fundacion Domingo Fontan: LA REVOLUCIÓN GALLEGA DE 1846
- Galicia pueblo a pueblo: RUTA DE LOS MÁRTIRES DE CARRAL
- Boletín Oficial de la Provincia de Lugo – Núm. 4 – 9 xaneiro 1856
- La Oliva – Periódico de política, literatura e intereses materiales – Ano I Número 25 – 26 abril 1856
- La Oliva – Periódico de política, literatura e intereses materiales – Ano I Número 28 – 7 maio 1856
- La Revolución – Periódico oficial de la Junta Superior de Galicia – Número 2 – 1846 abril 19
- Congreso: Sesións Historicas do Congreso dos Deputados
- Congreso: 1837 – Mayoria Isabel II
- Congreso: Const1812
- Congreso: Const1837
- BOE Histórico: Gaceta de Madrid Nº 3199 del LUNES 3 DE JULIO DE 1843.
- BOE Histórico: 1843/3200/A00003-00003.pdf
- BOE Histórico: 1843/3205/A00003-00003
- https://www.boe.es/gazeta/dias/1838/11/30/pdfs/GMD-1838-1475.pdf
- http://pares.mcu.es/ParesBusquedas20/catalogo/autoridad/47200
- Congreso: Constitución de 1845
- Wikisource: La Revolución. Periódico oficial de la Junta Superior de Galicia. núm. 1
- Reseña Histórica de los últimos acontecimientos políticos de Galicia, por Don Juan Do-Porto (1846): http://biblioteca.galiciana.gal/es/consulta/registro.do?id=4419
- Nosdiario: 175 anos da batalla cacheiras
- Diccionario Geográfico Estadístico Histórico de España y sus posesiones de ultramar, página 56, Tomo XVI, Madrid 1850, Pascual Madoz
- “Revolución Galega de 1846 “, Francisco Tettamancy Gastón (La Coruña 1854 – 1921)
- La Revolución Gallega de 1846 –Francisco Tettamancy Gastón
- NosDiario: Para que nos teman e nos respecten. A revolución galega de abril de 1846