REXENCIA DE MARÍA CRISTINA

Galicia Alive

A Rexencia de María Cristina abrangue un período de tempo bastante longo no que se inclúen acontecementos de gran relevancia. Entre eles están a Guerra Carlista I, cuxo detonante foi a abolición da Lei Sálica, que permitiu á infanta María Sabela Luisa de Borbón y Borbón-Dos Sicilias acceder ao trono “a pesar de non ser home”. Se Fernando VII non tivese abolida a Lei Sálica, o rei lexítimo sería o seu irmán Carlos María Isidro Benito de Borbón.

Índice:

    • REXENCIA DE MARÍA CRISTINA
      • Primeira Guerra Carlista
      • Inestabilidade política: varios gobernos
      • Constitución de 1837
      • Revolucións durante a Rexencia de María Cristina

Artigos relacionados:

REXENCIA DE MARÍA CRISTINA: Guerra Carlista I

A Guerra Carlista I comezou o 2 de outubro de 1833. Nesta guerra confrontábanse os partidarios de María Isabel Luisa de Borbón e Borbón-Dos Sicilias e Carlos María Isidro Benito de Borbón como lexítimos sucesores de Fernando VII. Ademais, o bando carlista contou co apoio financeiro de Prusia, do Imperio Ruso e o Imperio Austríaco. Pola súa banda, o bando dos isabelinos ou cristinos contou co apoio de Gran Bretaña, Francia e Portugal.

A nivel territorial, Euskadi e Navarra apoiaron maioritariamente ó pretendente Carlos polo seu tradicionalismo, polo apoio que deu á Igrexa católica local e polo apoio do pretendente ós privilexios. Aragón e Cataluña víronse coa oportunidade para recuperar os seus dereitos perdidos tras a Guerra de Sucesión.

Por outra banda, liberais e moderados xuntáronse para apoiar a María Cristina e á súa filla Sabela. Controlaban as principais institucións do estado, a maior parte do exército e todas as cidades importantes.

En palabras de Vicente Pérez Galdós:

“a España antiga, representada polo irmán inepto de Fernando VII, e a España moderna, simbolizada por unha moza inocente e unha viúva nova, fermosa, indefensa, doce e magnánima, que souberon amolecer coa súa tenrura o corazón do monstro que o destino a unía”

O conflito rematou o 6 de xullo de 1840. Co fin da Guerra Carlista, os problemas non remataron. As loitas de poder continuaron dentro da xente que apoiaba á raíña Sabela II: os liberais moderados e os liberais progresistas.

REXENCIA DE MARÍA CRISTINA: Inestabilidade política: Múltiples Gobernos

Proba da convulsa situación que houbo neste período foron os curtos períodos de tempo que soportaron as lexislaturas, chegando a máis dunha lexislatura ao ano:

1835 Lexislatura 1835-1836
1836 Lexislatura 1836
1836 Lexislatura 1836-1837
1837 Lexislatura 1837-1838

O enfrontamento entre moderados e progresistas impediu a aplicación normal e tranquila das regras do Estatuto Real, o que provocou o Motín dos Sarxentos de Granxa en agosto de 1836. Isto obrigou a restaurar a Constitución de Cádiz de 1812 durante a Rexencia de María Cristina, dende un novo goberno progresista, poñendo fin. á breve existencia do Real Estatuto, cuxo epitafio Larra escribiu: “viviu e morreu nun minuto”.

A promulgación da Constitución de 1812 admitiu as modificacións que o paso do tempo puidese facer necesarias. Para iso, unhas novas Cortes, elixidas expresamente co carácter constituínte no outubro de 1837, iniciaron os preparativos para a reforma constitucional.

A sucesión de Gobernos, na presión constante dos progresistas sobre a Rexente, máis favorable á posición moderada, e na continua tensión entre as dúas principais forzas políticas, cada unha co seu correspondente apoio militar e esta desintegración interna dos liberais fixo que o problema carlista non fose resolto ata o abrazo de Vergara entre Maroto e Espartero, o 31 de agosto de 1839, na súa principal zona de conflito, deixando abertas outras frontes ata o 6 de xullo de 1840.

1838 Legislatura 1838-1839
1839 Legislatura 1839
1840 Legislatura 1840
1840 Legislatura 1840
1840 Legislatura 1840
1840 Legislatura 1840
REXENCIA DE MARÍA CRISTINA: Constitución de 1837

A Constitución de 1837 foi obra de progresistas. Porén, non é menos certo que se trataba dun texto conciliador, que aceptaba a incorporación dalgúns postulados do partido moderado, como a existencia dunha Cámara Alta ou que os membros do Executivo pertencesen ao Parlamento, en lugar do unicameralismo e a pura división de poderes que establece a Constitución de Cádiz.

Por outra banda, a Constitución artellou o principio de separación de poderes de forma flexible, permitindo así a colaboración entre o Goberno e as Cortes.

Entre os dereitos que por aquel entón se recolleron atópanse a liberdade persoal, a inviolabilidade do fogar, a liberdade de expresión, as garantías penais e procesuais, o dereito de petición, a igualdade de acceso a cargos públicos e, por suposto, as garantías do dereito patrimonial.

No seu aspecto orgánico, a característica máis destacada foi a autonomía das Cortes fronte ao Rei.

O réxime que estableceu a Constitución de 1837 foi o dunha Monarquía constitucional. Por unha banda, reforzou as facultades do Rei, ratificando as facultades, xa previstas no Real Estatuto, de convocatoria e disolución da Cámara, así como o dereito de veto.

As Cortes estaban formadas por dous órganos colexislativos con iguais competencias: o Congreso dos Deputados e o Senado.

O Senado tiña unha composición mixta. Por unha banda, había senadores con base electiva, designados polo Rei entre os incluídos nunha tripla lista formada polos mesmos electores que acudiron ás eleccións ao Congreso, cuxo mandato era de 9 anos, renovándose por terceiras partes cada tres anos. Por outra banda, había senadores por dereito propio, que eran fillos do Rei e herdeiros inmediatos da Coroa dende os vinte e cinco anos.

REXENCIA DE MARÍA CRISTINA: Revolucións durante este período

Durante a Rexencia de María Cristina houbo levantamentos militares con diversas reivindicacións.

Por exemplo, en 1838 planificouse en Sevilla unha conspiración na que formaban parte da Junta Revolucionaria personalidades destacadas como o xeneral Ramón María Narváez e Campos (25), vicepresidente da xunta, ou o xeneral Luis Fernández de Córdova Valcárcel (24). O xeneral Sanjuanena marchou a Sevilla en decembro de 1838 e comprobou que o deputado Álvarez era outro dos que integraban a xunta revolucionaria, colléndoo infranganti, sen ter nese momento autoridade suficiente para detelo.

Máis tarde, (22) (21) o xeneral Sanjuanena entrou na cidade de Sevilla pola porta de Triana, coa intención de chegar á praza de San Francisco cuns 40 homes opoñendo ao seu paso por orde do xeneral Narváez. A oposición que foi en balde, porque a vontade do xeneral Sanjuanena, disolvendo a directiva e renuncia ao mando.

AXÚDANOS A SEGUIR ESCRIBIENDO

Para aumentar a calidade das nosas publicacións, necesitamos máis tempo. Podes axudarnos comprando a través destas ligazóns de Amazon. Deixamos o seguinte que pode ser útil e interesante:

REFERENCIAS

  1. HISTORIA DO MUNDO CONTEMPORÁNEO. 1 Bachillerato. Coord Eugenio García Almiñana. ECIR Editorial.
  2. HISTORIA 4º: Ciencias Sociales. M. Burgos, J. Calvo, M. Jaramillo, S. Martín. Editorial Anaya.
  3. Sermos Galiza: Vía Galega difunde un vídeo da Revolución Galega de 1846
  4. El Ideal Gallego: Los mártires de Carral que se alzaron en La Coruña
  5. La Voz de Galicia: Un revolucionario de 1846 en Corcubión y Cee: Hermógenes Villanueva
  6. Galicia Latina: La revuelta de 1846
  7. Eco Republicano: Los Mártires de Carral, 26 de abril de 1846
  8. ABC: El mito nacionalista de Carral
  9. Terra e Tempo: Historia e mito
  10. Cultura galega: Ramón Rúa Figueroa. Enxeñeiro de minas e membro da xeración provincialista de 1846
  11. Fundacion Domingo Fontan: LA REVOLUCIÓN GALLEGA DE 1846
  12. Galicia pueblo a pueblo: RUTA DE LOS MÁRTIRES DE CARRAL
  13. Boletín Oficial de la Provincia de Lugo – Núm. 4 – 9 xaneiro 1856
  14. La Oliva – Periódico de política, literatura e intereses materiales – Ano I Número 25 – 26 abril 1856
  15. La Oliva – Periódico de política, literatura e intereses materiales – Ano I Número 28 – 7 maio 1856
  16. La Revolución – Periódico oficial de la Junta Superior de Galicia – Número 2 – 1846 abril 19
  17. Congreso: Sesións Historicas do Congreso dos Deputados
  18. Congreso: 1837 – Mayoria Isabel II
  19. Congreso: Const1812
  20. Congreso: Const1837
  21. BOE Histórico: Gaceta de Madrid Nº 3199 del LUNES 3 DE JULIO DE 1843.
  22. BOE Histórico: 1843/3200/A00003-00003.pdf
  23. BOE Histórico: 1843/3205/A00003-00003
  24. https://www.boe.es/gazeta/dias/1838/11/30/pdfs/GMD-1838-1475.pdf
  25. http://pares.mcu.es/ParesBusquedas20/catalogo/autoridad/47200
  26. Congreso: Constitución de 1845
  27. Wikisource: La Revolución. Periódico oficial de la Junta Superior de Galicia. núm. 1
  28. Reseña Histórica de los últimos acontecimientos políticos de Galicia, por Don Juan Do-Porto (1846): http://biblioteca.galiciana.gal/es/consulta/registro.do?id=4419
  29. Nosdiario: 175 anos da batalla cacheiras
  30. Diccionario Geográfico Estadístico Histórico de España y sus posesiones de ultramar, página 56, Tomo XVI, Madrid 1850, Pascual Madoz
  31. “Revolución Galega de 1846 “, Francisco Tettamancy Gastón (La Coruña 1854 – 1921)
  32. La Revolución Gallega de 1846 –Francisco Tettamancy Gastón
  33. NosDiario: Para que nos teman e nos respecten. A revolución galega de abril de 1846

Verified by MonsterInsights