Segundo día da camiñata cara a capital de Galicia. Logo do subidón de facer a primeira etapa do Camiño de Santiago, continuamos coa mesma ilusión e quizais máis ganas de facer esta segunda etapa. Aquí vai toda a información que puidemos recadar e a nosa experiencia.
Palas de Rei está incluído na lista municipios de interés turístico de Galicia. No caso de Palas de Rei, valorouse especialmente a situación deste municipio como paso para os numerosos peregrinos que se dirixen a Santiago de Compostela do Camiño Francés e do Camiño Primitivo.
PORTOMARÍN – PALAS DE REI: 24km
Debido a algúns ronquidos que estaban preto, o sono acabouse antes do planificado. Recoller os bártulos e almorzar no mesmo albergue, Albergue Ferramenteiro, para comezar o camiño antes das 07:30. Esas horas son boas para camiñar. O día comeza a abrirse. A néboa existe, pero comeza a esvaecer. Non hai demasiados peregrinos no camiño.
Nesta etapa débese subir unha costa Serra de Ligonde, a 13km, cun posterior descenso gradual ata Palas de Rei. Tamén se pasa a través de Castromaior (onde se pode facer un pequeno desvío para ver o Castro), aínda que nós non nos desviamos, e Eirexe hasta llegar a tu destino final, Palas de Rei. Esta etapa é máis longa que a anterior. Aproximadamente uns 24 km e algo máis esixente.
Nesta etapa hai múltiples lugares de aprovisionamento para peregrino.
Tempo: 5-6 horas
MAPA
En este mapa se incluye los 5 días del Camiño desde Sarria ata Santiago de Compostela.
HISTORIA
A historia de Palas de Rei preséntase intimamente unida á cultura castrexa, conservando inda hoxe numerosos restos arqueolóxicos (mámoas, dolméns e castros) testemuña dun remoto asentamento. Segundo a tradición o concello debe o seu nome “pallatium regis” ao palacio do rei visigodo Witiza, que reinaría entre os anos 702 e 710. En Palas Witiza tería dado morte ao Duque de Galicia, Fafila, pai de Don Pelaio (ou Don Paio).
Por aquí pasaba a vía Lucus Augusti, e xa no século VI constátase a súa pertenza ao condado de Ulliensis, sendo a Idade Media un período de prosperidade para a vila, en boa parte grazas ao Camiño de Santiago. O Códice Calixtino citaba Palas como parada obrigada dos peregrinos para afrontar os últimos tramos da ruta xacobea.
Palas de Rei, protagonista tamén na segunda guerra carlista, foi un dos escasos municipios nos que triunfou a sublevación en 1846, constituíndose unha Xunta Revolucionaria.
As terras de Palas de Rei serviron de fonte de inspiración a escritores como López Ferreiro, Álvaro Cunqueiro ou Emilia Pardo Bazán, que ambientou a súa obra máis relevante no Pazo de Ulloa, onde disque residiu a raíña Dona Urraca.
Palas de Rei é o lugar que albergou as primeiras revoltas contra os señores de Europa, no ano 1431. Estas foron as Revoltas Irmandiñas.
O NOSO ALBERGUE
O aloxamento no que nós quedamos foi o Albergue Outeiro. Este albergue vese ben cando se está a entrar no pobo despois de deixar atrás a Área Recreativa de Chacote. Se se xira un a cabeza á dereita mentres se baixa a última das costas, veremos como aparece o nome pintado en grande no lateral do albergue. As instalación están ben. No lateral do albergue hai un pequeno terreo con mesas no que se está moi a gusto para descansar para o día seguinte. O trato co persoal do albergue, estupendo. Ademais xogamos coa vantaxe de que somos galegos e as conversas son máis distendidas.
Prezo: 10 €/persoa
ALBERGUES PÚBLICOS
Se o que queredes é ir máis á aventura, pero aínda así vos gustaría ter información dos aloxamentos dos que dispós en Palas de Rei, pulsa aquí.
LIBROS RECOMENDADOS EN PALAS DE REI?
Hai lugares que inspiran. Palas de Rei é un deles. Os escritores máis destacados son:
- López Ferreiro, que ambientou a súa novela “O Castelo de Pambre” nese mesmo castelo.
- Álvaro Cunqueiro
- Nicasio Pajares
- Emilia Pardo Bazán, que ambientou a súa obra máis relevante no Pazo de Ulloa (Los Pazos de Ulloa) posible residencia de Dona Urraca.
O libro que recomendamos levar para facer o camiño, sobretodo durante esta estancia, é Los Pazos de Ulloa.
QUE VER EN PALAS DE REI?
O Concello de Palas de Rei conta cun amplo patrimonio artístico que reflicte o pasado señorial destas terras, pois conserva restos de fortalezas, torres, castelos, así como varios pazos e casas blasonadas. Entre as construccións máis relevantes poden citarse: a antiga casa-torre de Filgueira; a casa-torre de Fontecuberta; o Pazo de Laia que conserva o escudo de armas dos condes de Traba, de cuxo liñaxe saldría o fundador de Pambre; a casa de Ulloa, onde os Saavedra, Montenegros, Gayosos, os Deza, identificanse coas suas armas e escudos familiares; o Pazo Mariñao; o Pazo de Pacheco, e finalmente O Castelo de Pambre, fortaleza erguida por Don Gonzalo Ozores de Ulloa cara o ano 1375, que resistiu á revolta irmandiña no 1467, converténdose nun dos mellores exemplos da arquitectura militar de Galicia.
Arquitectura relixiosa
O Románico entrou polo Camiño de Santiago, deixando a súa pegada na arquitectura relixiosa, destacando a Igrexa de Vilar de Donas, un dos referentes principias do románico galego, declarada en 1931 monumento histórico-artístico. As súas pinturas murais forman un dos conxuntos máis destacados e mellor conservados de Galicia.
Outras parroquias que conforman o Concello de Palas de Rei son Igrexa de San Tirso, de orixe románico (s.XII), San Tomé de Filgueira, Capela de Santo Antón, Santa María d’A Puxeda, Santiago de Cabana, Santa Mariña de Fontecuberta (nela destaca a Casa-torre de Moreira), San Miguel de Maceda (onde está a Casa de Ulla), San Xusto da Repostería (onde se atopa o Castro de San Xusto), San Salvador de Vilar de Donas (onde podemos atopar unha das igrexas máis representativas do camiño), San Salvador de Merlán . Algunhas destas parroquias serán tratadas cando realicemos o Camiño Primitivo.
Natureza
Tamén convén sinalar o patrimonio natural palense que conta con importantes espacios protexidos e de especial singularidade como as Torrentes de Mácara ou a Serra do Careón.
Os penedos de Casacamiño (que tamén trataremos no Camiño Primitivo)
Torrentes de Mácara
Os Rápidos do Río Ulla (en Ramil), tramo alto del Rio Ulla entre el balneario de Frádegas e as confluencias dos rios Ulla e Pambre. En varios anos foi o escenario das probas do Campeonato Galego de Kaiak Extremo. Para os afecionados ao Rafting, este tramo conta con un nivel de dificultade 5, só para expertos.”
Torrentes de Mácara “O seu paisaxe, a diversidade da súa flora e fauna, fan deste lugar un espectaculo natural inigüalable, nas inmediacións do Castelo de Pambre e do Balneario de Frádegas.
Extedense por Mácara(Ramil) nun tramo do alto Ulla entre o balneario de Frádegas e a confluencia dos Ríos Ulla e Pambre. O Ulla discurre por un pequeno cañón entre granito, com moitos rápidos e pequenas casacadas. A cascada máis alta está sobre 3 e 4 metros de altura de Mácara.”
Monte Pedrón
O visitante pode achegarse ó Monte Pedrón, do que conta a lenda que serviu para atar a barca na que chegou o Apóstolo a Galicia. Actualmente esta rocha está debaixo do altar da Igrexa de Santiago. Desde o lugar onde primitivamente estaba o Pedrón hay que cruzar a Ponte de Santiago para entrar na vila. Construída no 1852, sustitue unha anterior que foi destruída por unha riada.
Tamén hai que mencionar a Igrexa de Santiago, que é a lenda parroquial. Levantada en 1133, estaba situada orixinalmente na marxe esquerda do Río Sar, aínda que dela só se conserva unha pedra ó lado da porta que dá ó ‘espolón’. Aquel templo desapareceu e o novo construíuse a mediados do século XIX, fronte ó ‘espolón’.
Se desde Padrón se cruza a Ponte de Santiago, encontrarémonos diante da Fonte do Carme. É unha fermosa obra reconstruída a finais do século XVIII. Ademais, preséntase ante os ollos do paseante unha costa magnifacmente lousada que leva dende a fonte ó Convento do Carme, brillante mostra do neoclasicismo galego e excepcional mirador sobre a vila. Principiado no inicio do século XVIIII sobre unha rocha viva, está pegado ó Monte de Santo Gregorio.
Ademais, desde o Fuente del Carme na estrada que leva Noia, está o magnífico Pazo Torre del Monte. Entre el e as moitas casas típicas que o rodean está a casa de orixe do escritor Nicasio Pajares, hai unha placa conmemorativa que o recorda. A un lado do Pazo Torre del Monte nacen as escaleiras que conducen á ermida de Santiaguiño del Monte. Nas aforas hai unha área recreativa, que invita a ruptura, e dentro dela resalta unha imaxe do apóstolo. Preto desta construción están as sancións onde predicou o apóstolo.
Baixando as escaleiras de novo as ruínas do Pazo del Linkyiro, entre as que hai dúas pedras blindadas cos blasóns das familias Montenegro, Torre, Andrade, Caamaño e Moscoso. Grazas á iniciativa persoal, habilitouse excelentemente como vivenda privada.
Volvendo á zona urbana, ábrese unha enorme alameda presidida pola escultura de Rosalía de Castro: é “El Espolón”. Este gran espazo é o alma mater da cidade: Paz e calma durante a semana e bullicio e xusto sen iguais todos os domingos. Hai un espazo aberto dividido en dúas zonas (Praza de Camilo Xosé Cela e Plaza de Macías ‘El Novio’) que recordan os dous dos máis ilustres estándares. Moi preto está a casa do Concello do século XVIII e o palacio do bispo de Quito, con fermosas arcadas.
O xardín botánico-artístico é desde 1946 Monumento artístico nacional. A súa fermosa fonte e a estatua de Macías “o mozo” pasan case desapercibidas no medio da vergel onde as especies tan variadas e de orixe tan diversa e distante conviven en harmonía.
Outros lugares
Se o que queredes é disfrutar algún día máis da estandía en Palas de Rei, podedes tratar de visitar os seguintes lugares ou realizar algunha das moi diferentes rutas que se presentan dende o pobo.
Outros lugares de interese son Biblioteca Municipal de Palas de Rei, Casa da Cultura e auditorio, Concello de Palas de Rei
Pista do Hipódromo en Vilar de Donas
O notable interés polo mundo equino neste municipio, levou a que o Concello abrise unhas instalación que deran cabida a competicións de diversa índole. Dende que se creou, no 2012, esta pista acolle celebración, da Feira do Cabalo da Comarca da Ulloa, donde cabalo e eguas de diferentes razas e procedencias compiten por acadar os mellores resultados. Esta cita, xeralmente ten lugar , a súa celebración, na primeira quincena de agosto.
78 habitantes. Albá, Gundiá, Outeiro, Sande y Surribas. O templo parroquial pertence ao románico rural, de finais do século XII. Conta con pranta rectangular, dunha soa nave e presbiterio máis elevado. A construcción é de cachotaría e sillería de granito, con cuberta a dúas e catro augas. No lateral sur ábrese outra porta románica cunha rica decoración. A fachada principal ten arco de medio punto con arquivoltas, e capiteis decorados. No interior destaca o retablo maior, de estilo neoclásico do s.XIX. Cruceiro de Albá. Cruceiro de cantería, con cruz lisa, presenta as imaxes de Cristo crucificado e a Virxe .Ós pés do cruceiro hai unha mesa de bendición.
Corral de Abaixo, Corral de Arriba, A Costa, O Coto, A Covela, Orosa. A igrexa é pequena, ten arco triunfal de medio punto entre o presbiterio e a nave. Conserva un retablo de estilo Neoclásico.
San Cibrao da Repostería “As Cancelas, A Leboreira, Leilón, Pedras. A igrexa é Románica pero sufríu moitas reformas.
En Leilón está o Pazo de Ouro de Leilón, con cheminea rematada en torretas, ten capela de estilo Neoclásico.”
San Mamede do Carballal 57 habitantes. Campelo, Carballal, A Devesa Nova, Filgueira da Devesa, Gándaras, A Goleta, Guestrar, Lamas, Penasedoira, Ponterrosa. O templo parroquial pertence ó románico, reformado no s.XIX, somentes conserva da construcción orixinal a porta principal e unha porta lateral. Ten pranta rectangular cunha nave e presbiterio rectangulares, separados por arco de medio punto. Os muros son de cachotaría e sillería de granito, con cuberta a dúas augas.
Vilareda, San Sebastián de Carballal
San Xiao do Camiño
San Xiao do Camiño 44 habitantes.O Cotón, A Graña, O Mesón, A Pallota, O Roxo, San Xiao, A Taberna, Vilamerelle . A igrexa parroquial é de estilo Románico, de finais do s.XII, aínda que reformada no s.XVIII. Ten pranta rectangular, cunha nave rectangular e ábsida semicircular. No interior ten arco triunfal e capiteis decorados con follas en voluta, bóveda de canón, e retablo maior neoclásico do s.XIX. Conta con atrio-cemiterio ao redor.
Lavadoiro de San Xulián do Camiño
En pleno Camiño Francés de peregrinaxe a Santiago de Compostela, atópase unha dos exemplos que se conservan dos antigos lavadoiros, que antes da existencia das actuais lavadoras eléctricas os veciños utilizaban como lugar para lavar a roupa a man. Está situado ó carón dun Muiño donde antigüamente os habitantes da zona moian o millo e outros cereais.
San Vicenzo de Ambreixo
San Vicenzo de Ambreixo 21 habitantes. Ambreixo, Areosa y Viña. O templo parroquial, situado á dereita do Camiño de Santiago, é de estilo románico rural, conservando case na súa integridade a construcción orixinal. Ten nave de pranta rectangular cunha soa portada, de arco de medio punto de dúas arquivoltas. O presbiterio está separado da nave por un arco de medio punto.
San Xurxo de Aguas Santas 259 habitantes agrupados en 21 entidades de poboación: Alvite, Bistulfe, Bouzachás, Camoira, Carballedo, Cebral, A Cernada, Chancela, Codeseda, O Condado, O Couto, A Devesa, Fonte dos Cervos, Fontefría, A Leboreira, Montecelo, Pena do Boilouro, O Requián, Ribadal, San Xurxo, Sucastro, Vilariño. A igrexa parroquial ten pranta rectangular con sancristía adosada no lateral norte. Construído en sillería de granito componse dunha nave de gran amplitude co presbiterio de dimensións máis reducidas. A cuberta é de lousa a dúas augas e posúe atrio-cemiterio ao redor. No interior atopamos o retablo principal do s.XVII-XVIII.
San Miguel de Berbetouros 69 habitantes.Camouco, O Froxón, Peiluz, Penelas de Abaixo, Penelas de Arriba, As Pereiras, O Pozo, Riba do Marco, Salgueiros, A Taberna. A igrexa parroquial pertence ó románico, ainda que sufríu reformas salientables no s.XVII e XVIII. Presenta pranta rectangular, cunha soa nave e ábsida. Destaca a portada románica de arco de medio punto con arquivoltas e capiteis decorados. No interior conserva o retablo maior con tallas antigas. O templo está rodeado por atrio-cemiterio.
Santa María de Carteire
78 habitantes. Barrio, Bruzos, Carricova, Carteire, Cobreiro, A Conguada, A Escrita. A igrexa parroquial pertenceu ó Ducado de Alba. Ten pranta de curz latina. Os muros son de cachotaría e sillería de granito, cuberta de lousa a dúas, tres e catro augas. No interior conserva tres retablos: de estilo neoclásico o da capela maior, e barrocos os das capelas laterais. Casa de Pena da Merla. Este edicicio de orixe medieval, atópase sobre unha cima rochosa. A pranta presenta unha estrutura irregular, debido a adaptación ó terreo en que se atopa. Conserva un escudo na porta principal, con castelos, león e bandas verticais, e pedra de armas dos Prado. No recinto consérvase unha pequena capela
San Mamede de Coence, San Xoán de Covelo, Santa María de Cuiña
88 habitantes. Boavista, Os Carballiños, O Cruceiro, A Namela, O Outeiro e San Miguel. A súa igrexa parroquial pertence á segunda metade do s. XII, sendo de estilo románico. Consérvase case íntegramente na sua estrutura orixinal, á que foi adherida a sacristía e o presbiterio en época posterior. Construída en muros de cachotaría e sillaría de granito ten cuberta a dúas e catro augas. A nave é de pranta rectangular, e conta con dúas portas, a principal, con arco de medio punto, e unha lateral. O presbiterio, tamén de pranta cadrada, atópase separado da nave por un arco triunfal de medio punto con arquivoltas, asentado sobre columnas de capiteis decorados con figuras humanas. A sacristía está adosada ao lateral esquerdo do presbiterio. Merece destacar pola súa arquitectura a Casa da Señora.
San Martiño de Curbián
Curbián, Pena Piñeiro, Ulloa. A igrexa parroquial é románica. Neste lugar foi achada unha ara votiva de época romana que se atopa na actualidade no Museo Provincial de Lugo. No lugar da Ulloa consérvase unha das ás do pazo de Ulloa, no que destaca unha escaleira e unha solaina de pedra con varios arcos baixo a solaina e os seus escudos.
San Tomé de Felpós
Corral, Felpós, Outeiro e o Castelo. No lugar de Felpós documéntase a existencia dun castelo destruído en 1321 como castigo a Alvar Sánchez de Ulloa (o seu propietario) por cometer toda clase de tropelías cos peregrinos do Camiño de Santiago. A igrexa ten unha nave de pranta rectangular e o presbiterio de pranta cadrada, están separados por un arco de medio punto. No muro lateral S hai un altar con esculturas pétreas que representan a adoración dos reis. Sobre o arco hai un medallón coa imaxe de San Pedro. O retablo do altar maior é de estilo Neoclásico. A casa grande de Felpós é a Casa do Santo, de pranta rectangular, conserva escudos de armas flanqueando un ventanal. Nun dintel descansa o escudo dos Ulloa.
San Martiño de Ferreira de Negral
Balancas, Bugallal, Carballal, Castrelo, Costa, A Covela, A Mámoa, Mosteiro, Niñarellos, Outeiro, Pena da Galiña, O Penedo, A Ponte Ferreira, Penín, Ribeira, Senande. A igrexa é de orixe Románico, pero só conserva deste estilo a porta que presenta arco de medio punto con tres arquivoltas baquetonadas de sección rectangular. Os capiteis presentan motivos zoomorfos, antropomorfos e xeométricos. O tímpano, ademáis da decoración presenta unha inscrición: ANNUS AB CARNATIONE DNI MºCºLºXXVII / I ERA MCCX. Con datación en era hispánica.
A ponte de Ponte Ferreira é de orixe romana, por ela pasaba a vía XIX que comunicaba Lucus Augusti con Iria Flavia, ten un só arco de medio punto.”
Laia, Seoane. A igrexa é de pranta rectangular, o presbiterio está separado da nave por un arco triunfal de arista. No interior hai un escudo da Casa de Laia.
O pazo de Laia é unha edificación maciza, rectangular coa capela adosada no lateral. Na fachada N ten un escudo que recorda a unión que tivo coa casa de Tulla de Fontecuberta.”
Avieira, Burdallos, Gresulfe, Marzá, Outeiro de Burdallos, Vinciá e Xuxilde. A igrexa é Románica, dedicada a Sta. María. Ten pinturas murais decorando toda a ábsida.
Barreira, Campanilla, Campaña, Candieira, A Florida, Casanova, Mato, Fonte de Mouros, Ponte Campaña, Porto de Bois, Romariz, Soná e Vilacendoi. Por esta parroquia pasa o Camiño de Santiago. Tamén foi famosa pola batalla de Porto de Bois entre os exércitos de Fernando de Castro e os de Pedro I O Cruel.
San Pedro de Meixide
Barreiro, Portofondón, Saa, San Pedro, Veiga, Vilar de Ulloa, Vilar do Monte, Xeré. O mais destacado desta parroquia é o Pazo de Mariñao, situado a carón da igrexa. É de pranta rectangular. Ten unha escalinata de pedra e dous balcóns tamén en pedra, estas últimos tallados. Ten dúas chemineas torreóns e un escudo na fachada N.
San Fiz de Moredo
Castro, O Cotón, Freixeiro, Moredo, Picón, Sanfiz, Santo, Tesoureiro e Vilariño. A igrexa está no lugar de Sanfiz, no interior conserva un retablo Neoclásico.
Na aba do Monte Careón, declarado LIC, sitúase o Castro de Moredo.”
Mosteiro de Devesa
Castro, Mosteiro da Devesa, San Martiño, A Torre, A Veiga, Vilachá, Pena Mouril e Vilaseñor. A igrexa é de orixe Románica, a división entre o presbiterio e a nave vén dada por un arco triunfal de medio punto con arista de baquetón.
San Tirso Palas de Rei
Palas de Rei, Curuxás e Penela. Palas de Rei naceu da man do Camiño de Santiago. Aparece no Liber Sancti Iacobi como última etapa do Camiño Francés a Compostela. Segúndo a lenda, o seu nome deriva dun antigo Palacio que o rei visigodo witiza tiña (Palacio do Rei) na vila e ó que foi vivir coa súa corte no s. VI.
A igrexa conserva da fábrica románica a portada principal e parte do frontis. A portada ten arco de medio punto e dúas arquivoltas, os capiteis están decorados. No interior, a capela maior é de estilo Neoclásico.
Pambre, A Torre. Nesta parroquia atópase o Castelo de Pambre
Chorexe, Frádegas, Laxe, Outeiro, Pidre, A Ponte Mercé. A igrexa é de estilo Románico, a portada con arco de medio punto e dúas arquivoltas.
Na mesma parroquia están a capela da Mercede, na Ponte Mercé e a capela de Pardo de Chorexe, integrada, esta última, no recinto do pazo de Chorexe. Na Ponte Mercé tamén se conserva unha ponte medieval sobre o río Ulla, ten dous arcos, un oxival e outro de medio punto.”
Boi Pardo, Fermil, Montarelo, A Pena, Penela, Quindimil, Vilar do Monte, Vilarramil, Xancís. Destaca a igrexa parroquial, de estilo Barroco, onde se conserva o retablo Barroco na capela maior.
A casa-torre de Quindimil ten a súa importancia no ámbito da arquitectura civil, está formada por un volume en forma de L e outras edificacións de servizo configurando un patio de entrada.
En Vilar do Monte existe un pazo con dous escudos de armas, ten un gran patio, unha capela (s. XIX) e unha finca con pombal, todo este conxunto se coñece como aldea de Vilar do Monte.”
San Martiño de Ramil O Batán, Mácara e Remesedo. En Mácara houbo un castelo, o castelo de Ramil (s. XVI-XVII) do que hoxe só quedan as ruínas.
A Fonte do Mallo, Remonde, A Vacariza, O Vilar. A igrexa é de orixe Románico reformada con posterioridade. Conserva imaxes do s. XVIII.
No Vilar hai restos de dúas casas grandes: casa de Outeiro de Vilar de Remonde e Casa da Cerca.”
San Salvador de Ribeira
Ribeira e Xende. A igrexa é sinxela, con porta adintelada no frontis. Preto da igrexa está o Castro de Groduín e dúas mámoas conocidad como Castronelas.
San Pedro de Salaia
Arulfe, O Cruceiro, Faxilde, A Fontedaúde, A Lameira, O Pazo, Salaia, Trasmil, Vilacova. A igrexa é sinxela, un arco de medio punto separa a nave e o presbiterio.
Andemil, San Breixo, Ulloa, Vilariño, Vilouchada. A igrexa é do s. XIX, ten tres naves e torre de dous corpos. Preto da igrexa hai un oratorio con tres cruces.
Aínda que hoxe perdeu popularidade, era tradicional a celebración duha romaría na honra á Nosa Señora do Leite.”
Campo Maior, As Ferrerías, Guitar, Ladricelos, A Penela, Perrá, San Vicente, A Vacariza. A igrexa é de orixe Románico pero foi totalmente reformada no XIX. Preto da pía bautismal hai un ventanal que procede da ábsida románica.
Preto da igrexa están os castros Daurela e Galeira onde se atoparon restos prehistóricos.
O pazo de Campo Maior, que pertenceu á familia Pacheco é un elemento a destacar, ten unha capela do 1617″
Durante o camiño
Abenostre, A Boca, Chouso Vello, Lamelas, Lestedo, Liúlfe, Lodeiro, A Mamurria, Portos, A Riba, O Rosario, Sucastro, Valos e Vilaxoán. O Camiño de Santiago percorre esta parroquia ata que chega a Palas de Rei.
Serra do Careón entre as parroquias palenses de Ermora, Moredo e limitando coa de Merlán, de moderada altitude (798m máximo),de características especiales no subsuelo que a convirten en unha área de gran interés xeolóxico a nivel peninsular. Declarado lugar de interés comunitario LIC por su flora y fauna.
Serra do Careón é un espazo natural protexido, declarada zona de interese natural (“Rede Natura 2000”), como Lugar de Importancia Comunitaria que abrangue 6.662 ha. Exténdese por tres provincias galegas, polos concellos de Agolada (en Pontevedra), Friol e Palas de Rei (en Lugo), Santiso, Melide e Toques (na Coruña). Cunha altitude media de 550 metros e máxima de 800 forma parte da Dorsal Galega.
Na cerna de Galicia, onde conflúen os Camiños de Santiago, sitúase a serra do Careón, de moderada altitude, cumes redondeados e características especiais no subsolo. O mesmo ca nos veciños montes do Bocelo, son abundantes as fontes e regatos de montaña ás veces acompañados de monumentos.”
Área dos Chacotes
Cando estás a punto de entrar no pobo facendo o Camiño de Santiago, atópaste coa Área dos Chacotes (onde tamén está o “Rocódromo dos Chacotes” e a Carballeira dos Chacotes). Os que sexan afecionados á escalada teñen unha oportunidade de practicar este deporte no Rocódromo.
Ademáis do Camiño de Santiago
Palas de rei ten algúns pazos para visitar aínda que no se atopan no pobo. Entre eles están o Castelo de Pambre (castelodepambre.com), Pazo de Laia e o Pazo Mariñao. De feito hai unha ruta para visitalos todos.
Ruta dos Pazos
Comeza este camiño en Palas de Rei onde se atopa a Casa de Rouco (antigua casa-torre do século XVI) e, seguindo en dirección a Carballal desviarémonos para Curbián onde atoparemos a Casa de Baína e o Pazo de Vilamaior de Ulloa. Desde aquí, poderemos visitar o Pazo de Ouro e o Pazo de Mariñao (século XVIII) en San Pedro de Meixide. Regresando á aldea de Sambreixo, tomaremos unha desviación para o sur, pasando polas localidades de Cabana e Podence, en dirección a Pidre. A seguir, achegarémonos ao Pazo de Chorexe. Ao longo deste camiño tamén poderemos observar hórreos e antigos muíños.
Non sabemos moi ben onde colocar a Casa de Ulla. De todos xeitos, o recomendable é que pidas un mapa na Oficina de Turismo de Palas de Rei.
Castelo de Pambre
É o mellor exemplo de arquitectura militar medieval de Galicia. Construído por Gonzalo Ozores de Ulloa cara o ano 1375, sobre un escarpado penedo, ás beiras do río Pambre que exerce de defensa natural.
Esta porta de acceso ten arco de volta perfecta co escudo de armas da familia Ulloa na clave. Á dereita da entrada atópase a capela de San Pedro construída a finais do século XII.
O Castelo de Pambre foi un mito dentro da loita irmandiña contra a nobreza da época, sendo a única fortaleza que resistiu á revolta irmandiña de 1467.
Horario de apertura:
- Horario de Inverno (do 1 de novembro ao 31 de marzo):
de 12:00h. a 17,30h (ininterumpidamente)
- Horario de Verán (do 1 de abril ao 31 de outubro):
de 11:00h a 14:00h e de 16:00h a 20:00h
- Pecha: os días 24, 25 e 31 de decembro e os días 1 e 6 de xaneiro.
PASEO DO COLESTEROL
Nas inmediacións ao casco urbán de Palas de Rei, o camiño que percorre o traxecto entre a depuradora do Agro do Rolo ata a salida cara a Melide, é coñecido como “O Paseo do Colesterol”. Transcurre á beira do río Roxán, por unha zona acondicionada, que conta con varios bancos e merendeiros, fazendo deste un lugar non só de paseo senón tamén de encontro e esparcimento.
HISTÓRICOS
Palas de Rei conta con outros moitos atractivos histórico. Destacan os numerosos restos arqueolóxicos da época castrexa conservados ao longo do seu territorio, o seu pasado como Reino Visigodo entre os anos 702 e 710, o seu esplendor na Idade Media, a arquitectura relixiosa como a igrexa de Vilar de Donas, declarada monumento histórico-artístico en 1931, o Castelo de Pambre e a única fortaleza que sobreviviu a época das revoltas Irmandiñas de 1467.
Castro de Aurela
Castro de San Xusto
Asentamento pre-romano
Marcos históricos
Os marcos históricos que delimitan o perímetro do Couto Medieval de Vilar de Donas e Cubelo.
A Xunta de Galicia iniciou o proceso de inventario destes fitos de pedra, coa cruz de Santiago en Baixorrelevo nunha das súas caras, que delimitaban o perímetro do Couto Medieval de Vilar de Donas. O Servizo de Patrimonio Cultural da Delegación Territorial de Lugo propuxo a súa catalogación para garantir a súa conservación no futuro.
RUTAS
Se a intención é estar algúns días en Palas de Rei, unha boa idea sería facer algunha das súas rutas que saen dende o mesmo pobo. A ruta das Torrentes de Mácara para coñecer as marabillas dos seus ríos. A ruta do Castelo de Pambre para descubrir este pazo que sobreviviu ás primeiras revoltas labregas de Europa e que ademáis colle un pouco do Camiño de Santiago.
ONDE COMER EN PALAS DE REI?
En Galicia cómese se ben en todos os sitios, pero nuns máis ca noutros. En Palas de Rei os seguintes os queixos son algo obligatorio que debe ser probado:
- Queixo Arzúa-Ulloa
- Queixo Arzúa-Ulloa de Granxa
- Queixo Arzúa-Ulloa Curado:
Axúdanos a seguir escribindo
Para poder aumentar a calidade das nosas publicacións precisamos máis tempo. Podedes axudarnos mercando a través de Amazon. Deixámosvos os seguintes links que vos poden resultar útiles e interesantes:
